Over het oeuvre van Grootjans praten, houdt deels in dat er over een kader wordt gepraat waarbinnen zijn werk een plaats krijgt. In dit kader creëerde hij in 1998 met de oprichting van de Foundation for the benefit of the aspiration and the understanding of context (formerly known as the institute for immediate knowledge, real perception and logic features according to the most contemporary monochrome paintings). Deze stichting bestaat uit verschillende departementen, subdepartementen en afdelingen die zich met de jaren meer en meer vertakken.
Hij begon eind jaren tachtig als schilder van louter monochrome schilderijen. Deze vinden hun oorsprong in een experiment dat Grootjans in 1988 uitvoerde. Hij sloot zich gedurende een maand op in een van licht verstoken ruimte. Dit resulteerde in het ‘zien’ van twee kleuren: groen en bruin. Deze kleurervaring bracht de kunstenaar er toe zich vanaf dat moment uitsluitend toe te leggen op bruine en groene monochrome schilderijen. Hij kweet zich zeer ernstig en compromisloos aan deze taak… beginnend bij de hoeveelheid te gebruiken verf, iets wat Grootjans altijd zeer precies en vooraf heeft bepaald. Elke gemorste druppel of spat werd nauwkeurig gerecycleerd. Dit systeem impliceerde een ‘uitgesteld stoppen’ met schilderen. In 1998 ontruimde Loek Grootjans zijn atelier en haalde hij alle restjes verf, tot het laatste spatje op de vloer. Hij verzamelde deze verfschilfers in een petrischaaltje en gaf het de titel The Final Remains of a contemporary monochrome Painter…
Gaandeweg gaat alles over in de Storage for Distorted Matter. Een langdurig project van Loek Grootjans. Alles wat de kunstenaar mentaal en fysiek achterlaat krijgt een plaats in dit project. Zijn kunst maar ook alles wat is gelieerd aan de kunstenaar en zijn wereld, wordt opgeslagen, geregistreerd en gearchiveerd. Zo slaat hij het leven op, maar confronteert ons tegelijkertijd met de onmogelijkheid hierin werkelijk te slagen.
De poging om alles te omvatten heeft in Grootjans’ werk altijd een grote rol gespeeld. De onmogelijkheid van die poging zou men een ‘hoopvol’ falen kunnen noemen.
Loek Grootjans verzamelde voor zijn project Storage for Distorted Matter (2008 tot heden) bijna alles, flessen met sporen van grootmeesters, eigen drek, grond waarop Vincent van Gogh werd geboren, meesterwerken van de eenentwintigste eeuw die niet gemaakt kunnen worden, water waarin drenkelingen op Vlieland zijn aangespoeld, het licht dat Piet Mondriaan voor het eerst zag toen hij in Domburg aankwam…
Maar ook simpelweg zijn eigen stof, wat gesublimeerd te zien was in het werk The Remembering Department in zijn solotentoonstelling in het S.M.A.K. (2010) en waar het werk ook werd opgenomen in de collectie van het museum.
deel deze pagina
