De zaak Piet Mondriaan is een van de grotere zaken in de Storage. Case P.M. gaat over de hoogstwaarschijnlijkheid dat het Zeeuwse licht dat Piet Mondriaan in september 1908 voor het eerst in Domburg zag zijn oeuvre grotendeels heeft veranderd en gevormd. Het licht is daar fenomenaal en volgens Grootjans’ onderzoek komt dat door de invloed van de Wester-en Oosterschelde, de stroming van de Noordzee en het Nauw van Calais.
Ook zijn de zoutkristallen in het water in de zomer vele malen groter dan in andere seizoenen en door de wervelende stromingen ter plekke komen die in de lucht terecht en beïnvloeden op die manier het licht. De zeewatertemperatuur is in september het warmst en daardoor zijn de kristallen het grootst in die periode. Als Mondriaan op de bewuste septemberdag het duin opklimt wordt hij meteen gegrepen door het licht. Hij schildert zee na zee, duin na duin. De verfstreken worden telkens langer, om te eindigen in een simpel raster van horizontale en verticale lijnen. Pier en Oceaan. Licht wordt vorm en vorm wordt licht. Horizon wordt lijn en dient uit zichzelf begrijpbaar te zijn. Lijn die uit zichzelf begrijpbaar is wordt vlak en het œuvre is geboren. Het moet alleen nog worden gemaakt…..
deel deze pagina
